Konu çoğunlukla nasıl öğrettiğimizden çok çocuğun nasıl öğrendiğini gözlemlemektir diye düşünmüşümdür, her çocuğun hızı farklı olduğu kadar öğrenme parmak izi kadar farklı bir konudur. Yaklaşım uygunsa  her çocuk kolay öğrenir !!! Eğitiminden sorumlu olduğumuz tüm çocuklar için farklı yöntem geçerli oluyor,

 

Bence işin zevkli kısmı da bu.. Çocuğun içindeki sırrı keşfetmek.. Ona ulaşmanın yolunu bulmak.. Ve uygulayıp olanları izlemek!!

 Doğru yolu bulduğunuzda çorap söküğü gibi geliyor,  bir eğitimci için işin en önemli meyvesi ve hazzı burda saklı...

 

 Dr. Madam Montessori’ nin pek çok ülkede kabul görmüş eğitim sistemini uyguluyoruz. Öyle göstermelik saatlik atölye şeklinde değil tam felsefesi ve yaklaşımıyla birlikte. Sadece aktarma ve günlük yaşam becerileri ile montesori eğitimi veren yerlerde bu felsefeyi içselleştirmemiş sadece popüler diye pazarlama kaygılarıyla branş gibi montesori eğitimi de var diyen yerlerden koşar adım kaçmak gerek... Size 10 tane branş sayan bir okul hiçbirini layıkıyla yapamıyor  demektir.

İngilizce dersini ise yabancı öğrencilerimiz sınıflarımız da bulunduğu için hayatın içine katabiliyoruz. Sadece branş olarak görmek te yanlış yabancı dili hayata katmak en önemli detay.

 

​

 

Dr.Maria Montessori uzun süre zihinsel engelli çocuklarla çalışıyor.. Uyguladığı sistem çocukların zeka puanlarında ciddi değişim yaratınca aynı sistemi normal gelişim gösteren çocuklarda denemeye karar veriyor.. Deniyor ve olan oluyor! Müthiş deha seviyesinde çocuklar yetiştiriyor bu sistemle... Bu sistemle yetişen çocuklar şimdi Google Facebook kurucularının yanında birçok ünlü bu eğitim sistemi ile hayatına fark kattığını dile getiriyor. Araştırmak isteseniz Montessori ile yetişen ünlüler şeklinde arayabilirsiniz...

 

 

 Montessorideki çoklu zeka bakış açısı ve bütüncül yaklaşımda birleşiyor fikirlerimiz..

 

İşte ben bu sistemin aşığıyım.. Çocuklarımıza bağımsız yaşam becerilerini doğal ortamda öğretiyoruz, toplama sorumluluğu olduğu sürece dökmek saçmak kirlenmek serbest! Serbest olduğu için hiç biri bunu abartmıyor! Buna sınırları içinde özgürlük yani sistem diyoruz.  Bu o kadar önemli bir nokta ki.. İnsan davranışını bilmek, öğrenme psikolojisini bilmek, eğitimde çok zaman kazandırır. El becerilerini, bilişsel becerilerini,  sosyal iletişim becerilerini her çocuğun kendi seviyesine uygun araçlarla (materyal diyoruz) geliştiriyorlar. Her çocuğun biricik, özel ve tek olduğuna saygı duyuyorlar. Birey olarak kabul ediyorlar.. Kalıplara sokmaya çalışmıyorlar.. Ve biliyor musunuz bu kadar serbest kalırken, Montessori ekolünden çıkan  çocukların çoğu öz saygı, öz güven, yaratıcılık, bağımsızlık ve öğrenme konusunda çok başarılı oluyor. Aslında bu kadar basit!

 

Anlatmak istediğim A kreşi, B sistemi değil aslında.. Çocukları sınırlara sokmayan her sistem, her okul kabulüm.. Çocuklarımızı kalıplara sokmaktansa izin verelim beyin kıvrımları keşfederek öğrensin.. Sonra o sağlıklı kafalara emanet edelim ülkemizi, dünyayı... Deneyimlemelerine izin vermezsek, hata yapmalarına fırsat vermezsek nasıl doğruyu bulurlar, seçim yaptırmazsak daha erken doğru karar almayı nasıl öğrenirler? Çocuğum montessori okulunda  matematiğin kendini değil “mantığını”öğrendi.  Hiç bir zaman ezberlemeyecek, ona söz veriyorum! Mantığını anlamadığı hiç bir şeyi ona dayatmayacağız. Çünkü zaten imkansız! Nasıl daha iyi öğrendiğini deneyerek kendisi keşfediyor. Öğretmenleri buna izin verdi... Onlara minnettarım! 0-6 yaş hayatta ne bildiğinin çatısını oluşturuyor.. Ve bu vizyon oğluma duyarak, dokunarak, koklayarak, görerek anlama imkanı sundu.. Deneyim şansı verdi...

Ve her sene gelen 10 larca yeni miniğimize bu değerli katkıları sunmaya devam ediyor...

 

*Bu sistem sayesinde çocuklarımız bağımsız kıyafet değişitrebiliyor.

 

*Okulda öğrencilerimiz öğretmeni arkadaşları veya müdür odasına giderek isteğini ve ihtiyaçlarını rahatça ifade edebiliyor. Ki diğer o büyük okullarda müdür odasının yolunu bile bilmezler. Küçük ve butik bir okulun sıcak aile ortamı sunmasından daha anlamlı ne olabilir ki çocuk dünyasında...

 

*Bizim çocuklarımızın doğa bağları ve farkındalıkları öyle farklıdır ki yere  çöp atan birine “dünyayı kirletemezsin” diye kızıyor.

 

*Bayramı da kutluyor, Yerli malı haftasını da.. Kültürel ortak değerlerimizin farkında hem de anlamlarını bilerek..

 

*Kendini tanıtabiliyorlar her girdiği ortamda..Ve her yaşta...

 

 “Pembe kule” Montessori sisteminin bir simgesi.. Çok şeyi açıklıyor bence.. Tek bir araçla boyut, renk, biçim, uzay algısı, kinestetik algı, göreceli büyüklük, bireysellik, kendine özgülük, modelleme hepsini çalıştırıyorlar.

 

 Tüm bütünsel gelişimleri, sorumlulukları okul öncesi dönemde verildiği için sorumluluklarını  hızlıca alırlar... Size de  akşamları sadece “anne- baba” olmak kalır, keyfini çıkarın:)

 

Hayat bazen biz izin verirsek çok daha kolay oluyor.. Güvenebileceğin yeri bul, dene, ve bırak:) Bırak “kendi” yapsın.. Sevgili fedakar anneler, Çocuklarımızın içindeki potansiyeli en iyi “biz” bilmiyoruz maalesef..

 Üzgünüm bunu en iyi çocuklarımız biliyor.. İzin verelim bildikleri “kendi” potansiyellerini çıkarsınlar ortaya.. “Korumak” ve “engellemek” arasındaki küçük çizgide buluşalım sizinle.. Ben, tanıdığım pek çok keyifli anneyle birlikte, tam olarak orda duruyorum..

 

Sizi de bekleriz,

 

Sevgiler..

Gül Şentürk